Wat heb ik veel geleerd vorige week! Ik kreeg een kijkje in de uitdagingen waar een mantelzorger voor komt te staan, maar ook hoe het gevoelsleven van een mantelzorger kan zijn. Ik heb belangrijke levenslessen meegekregen waar ik uit kan putten als het leven voor mijzelf moeilijk is. Daarnaast ben ik ongelofelijk trots op mijn lieve en dappere tante die heel kwetsbaar, maar tegelijkertijd heel krachtig, haar verhaal aan mij heeft verteld. Het ging over keuzes maken, moed hebben, verbinding en loslaten en vooral over liefde.
Ongeveer een jaar geleden kregen wij te horen dat mijn oom uitgezaaide galwegkanker had. Heel verdrietig voor mijn oom en tante en ook voor mijn moeder die wist dat ze afscheid moest gaan nemen van haar lievelingsbroer. In augustus is mijn oom overleden, zijn prachtige uitvaart heb ik online gevolgd.
Onlangs ben ik de auto ingestapt en naar Twente gereden om mijn tante weer na jaren te zien. Voor mijn werk als tot Mantelzorgmakelaar heb ik gevraagd of ik bij haar langs mocht komen om meer te weten over haar beleving als mantelzorger. Nadat bleek dat zij dat wilde, heb ik een B&B geboekt en ben op pad gegaan.
Wat ontstond was een heel open en bijzonder gesprek waarin mijn tante mij heeft verteld over het verloop van de ziekte en hoe haar rol langzaam veranderde van partner naar zorgverlener. Het proces van het afscheid nemen van het leven van mijn oom en het afscheid nemen van mijn tante van haar man. Voor welke uitdagingen zij kwam te staan omdat zij hem in alles wilde faciliteren, maar hoe zij ook haar eigen grenzen wilde bewaken. Hoe zij op hun strepen moesten staan om niet meegezogen te worden in de protocollen van het ziekenhuis. Hoe zij te maken kregen met een oncoloog die totaal geen oog had voor het gevoelsleven. En hoe hun huisarts er onvoorwaardelijk voor hen geweest is.
Mijn oom besloot om zich niet te laten behandelen met chemo’s en voor kwaliteit van leven te gaan in deze laatste fase. Ze hebben er alles aan gedaan om er een mooie fase van te maken en dat is gelukt. Hij heeft mensen gezien uit zijn vroegere jaren als jongerenwerker en andere fases van zijn leven, hij is de musea gaan bezoeken die hij nog wilde bezoeken, de laatste zelfs met de wensambulance, zijn zoons zijn veelvuldig op bezoek geweest en dan maakten ze bijvoorbeeld een ritje door de regio om herinneringen uit hun jeugd op te halen. Er zijn veel mensen op bezoek geweest. En mijn tante faciliteerde dat. Op een bepaald moment merkte ze dat haar rol veranderde van partner naar zorgverlener. Hoewel het fijn was om te doen, zij miste ook haar partner die onafhankelijk in het leven stond.
Ze is in een fase terecht gekomen wat ze nog niet eerder mee had gemaakt. Hoewel het natuurlijk heel verdrietig was, is het ook een hele mooie periode geweest, zonder spijt. Ze heeft alles wat ze meemaakte met een nieuwsgierige blik bekeken en dat fascineerde mij. Ze vertelde dat zij eigenlijk altijd zo in het leven staat. Ook nu ze verdriet voelt en in de rouw is, blijft ze er met deze blik naar kijken. Het geeft aan dat het er mag zijn, al doet het nog zo’n pijn. Als je er met nieuwsgierigheid naar kan kijken dan sta je open voor je eigen leerproces en kan je er waardevolle lessen uit halen. Het geeft je perspectief voor de toekomst, want als je wil leren is er een drive om vooruit te komen. Dat vind ik een mooi basisprincipe voor het leven, wat ik hopelijk ook uit kan dragen aan de mantelzorgers die ik in mijn werk als Mantelzorgmakelaar tegenkom.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!